Λυπάμαι που θα σας συγχύσω, αλλά δυστυχώς έφτασε πάλι η αποφράδα ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Είστε μόνος, προσφάτως χωρισμένος ή απλά έχετε αλλεργία σε ροδόχρωμα πακετάκια, κόκκινα τριαντάφυλλα, λούτρινα μιάσματα, παχυντικά εδέσματα σε σχήμα καρδιάς και γενικά όλα αυτά τα βδελυρά αντικείμενα που έχουν μετατρέψει τον έρωτα σε ένα εμπορευματοποιημένο εποχιακό είδος; Λυπάμαι που θα σας συγχύσω, αλλά δυστυχώς έφτασε πάλι η αποφράδα ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Σε πείσμα λοιπόν της αναγουλιαστικά ρομαντικής διάθεσης που μας επιβάλλεται καταναγκαστικά σας προτείνω μερικές ταινίες που με έναν υπέροχα διεστραμμένο τρόπο πάνε κόντρα στο πνεύμα της ημέρας.

Προσοχή: αν είστε ζευγαρωμένος μην δείτε (σήμερα) τις παρακάτω ταινίες παρέα με το έτερόν σας ήμισυ, εκτός κι αν έχετε πιστοποιήσει με ασφάλεια ότι διαθέτει: α) αρκετό χιούμορ, β) μία υγιή δόση κυνισμού στον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.

Audition
(1999) του Τακάσι Μίικε

Ααααχ, η τέλεια γυναίκα. Πολλοί την ψάχνουν, ελάχιστοι τη βρίσκουν, οι περισσότεροι είναι πεπεισμένοι ότι αποτελεί αποκύημα καλπάζουσας φαντασίας. Όχι όμως ο πρωταγωνιστής του ιδιοφυώς διεστραμμένου «Audition». Αυτός ο ευαίσθητος χήρος αποφασίζει να ξαναφτιάξει τη ζωή του, αλλά προκειμένου να είναι σίγουρος για τα προσόντα της μελλοντικής του συζύγου στήνει μια ψεύτικη οντισιόν. Και (νομίζει) ότι την ανακαλύπτει στο πρόσωπο της νεαρής Ασάμι που τα έχει όλα: είναι όμορφη, ντροπαλή, λιγομίλητη και έχει σώμα μοντέλου και χάρη χορεύτριας. Μόνο που έχει κι ένα ελάττωμα: συνηθίζει να κρατά ένα κομμάτι από κάθε άνδρα που έχει γνωρίσει – όχι στην καρδιά της, αλλά στη φορμόλη! Happy Valentine's Day!

Ολέθρια Σχέση
(Fatal Attraction, 1987) του Έιντριαν Λάιν

Ο γάμος δεν σκοτώνει απαραίτητα τον έρωτα, αλλά να… μερικές φορές σκοτώνει το σεξ, κάνοντας το ένα από τα δύο (ή και τα δύο αν είστε αρκετά προχωρημένοι) μέλη του ερωτευμένου ζευγαριού να αναζητήσει αλλού πορτοκαλιές. Προσοχή όμως στο που αναζητάτε τα περί ου ο λόγος εσπεριδοειδή. Κάπως έτσι την πάτησε και ο Μάικλ Ντάγκλας και άφησε τη συζυγική κλίνη για τα κάλλη της Γκλεν Κλόουζ. Μόνο που η αδικημένη από τα Όσκαρ κυρία ήταν υπερβολικά ρομαντική για να αρκεστεί στο ρόλο της ερωμένης μίας χρήσεως και ακόμα πιο αποφασισμένη να βρει τον δικό της Βαλεντίνο. Aκόμα κι αν έπρεπε να σκορπίσει στο διάβα της νεκρά κουνέλια!

Ο Πόλεμος των Ρόουζ
(The War of the Roses, 1989) του Ντάνι ΝτεΒίτο

Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Κάποιες φορές όμως δεν σταματά εκεί και συνεχίζει ακάθεκτος με θύματα προσφιλή κατοικίδια και όχι μόνο.

Όχι να τον προσβάλουμε τον Μάικλ Ντάγκλας, αλλά οι επιλογές του στο γυναικείο φύλο υπήρξαν μάλλον ατυχείς. Αν και στην προκειμένη περίπτωση τόσο αυτός όσο και η συμβία του Κάθλιν Τέρνερ έχουν ξεπεράσει προ πολλού τη ρομαντική περίοδο της σχέσης τους και το μόνο που θέλουν είναι να φάνε ο ένας τον άλλο ζωντανό.

Για παν ενδεχόμενο λοιπόν, αν κάποια στιγμή εσείς και ο Βαλεντίνος σας αποφασίσετε να ενωθείτε με τα ιερά δεσμά του γάμου, αποφύγετε τουλάχιστον τους πλουμιστούς πολυελαίους. Μην ακούτε τις αηδίες περί Φενγκ Σούι – προτιμήστε κάτι πιο μίνιμαλ, γιατί μπορεί να αποβούν μοιραίοι!

My Bloody Valentine
(1981) του Τζορτζ Μιχάλκα

Αν κάποιος σας στείλει λουλούδια καλύτερα να του κλείσετε την πόρτα στα μούτρα. Ειδικά αν είκοσι χρόνια πριν οι υπεύθυνοι ασφαλείας ενός ανθρακωρυχείου στη μικρή σας πόλη εγκαταλείψαν το πόστο τους για να γιορτάσουν την ανίερη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου με αποτέλεσμα ένα φριχτό ατύχημα να κοστίσει τη ζωή σε μια χούφτα εργάτες.

Ο μοναδικός επιζών επέστρεψε ένα χρόνο μετά για να ξεπαστρέψει τους υπεύθυνους και να ξορκίσει τους συγχωριανούς του να μην γιορτάσουν ποτέ ξανά. Φυσικά, εκείνοι θα κάνουν του κεφαλιού τους με αποτέλεσμα να το χάσουν! Αν και ομολογουμένως, τι πιο ρομαντικό από το να λάβεις μια αληθινή καρδιά ως δώρο με το ταχυδρομείο;

Η αγαπημένη ταινία των απανταχού κυνικών αντι-Βαλεντίνων είναι ταυτόχρονα ένα πρωτότυπο κοινωνικό μήνυμα σε κατακόκκινο σπλάτερ περιτύλιγμα για την ασφάλεια του προσωπικού από εργατικά ατυχήματα.

Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων
(Ai no korîda, 1976) του Ναγκίσα Οσίμα

Ένας άνδρας και η υπηρέτριά του ερωτεύονται και περνούν τις μέρες και τις νύχτες τους ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Σας ακούγεται σαν τη γιαπωνέζικη εκδοχή του «Pretty Woman»; Περίπου. Το επιτυχημένο σεξ είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε μεγάλου έρωτα και οι δύο πρωταγωνιστές αποφασίζουν να το επιβεβαιώσουν πειραματιζόμενοι με κάθε πιθανή εκδοχή του, συμπεριλαμβανομένων της ερωτικής ασφυξίας και άλλων ερεθιστικών εκδοχών.

Τα υπόλοιπα είναι κινηματογραφική ιστορία, καθώς πρόκειται για την πιο διαβόητη ερωτική ταινία όλων των εποχών. Όπως ιστορία είναι και ένα πολύ συγκεκριμένο σωματικό μέλος του πρωταγωνιστή, που πέφτει θύμα της ολοένα και αυξανόμενης κτητικότητας της λυσσασμένης ηρωίδας. Βασισμένο σε... εχμ, αληθινή ιστορία. Άουτς!

Ομορφιά
(Skoonheid, 2011) του Όλιβερ Χερμάνους

Και για να μη νομίζει κανείς ότι κάνουμε διακρίσεις, ιδού και το γκέι αντι-λάβ στόρι της ημέρας.

Μεσήλικας οικογενειάρχης αποφασίζει να ανοίξει μια χαραμάδα στη ντουλάπα του, στα βάθη της οποίας κρύβεται με επιτυχία μια ολόκληρη ζωή, όταν συναντά και ερωτεύεται σφόδρα νεαρό γιο παλιού συνεργάτη του. Μήπως ήρθε η ώρα να πιάσει επιτέλους τον ταύρο από τα κέρατα; Και τι πειράζει αν το τεκνό δεν το παίζει απλά δύσκολο, αλλά δεν έχει πάρει χαμπάρι;

Υπέροχη ταινία, ιδανική για να διαπιστώσετε τις προθέσεις του αντικειμένου του πόθου σας από το πρώτο κιόλας ραντεβού. Αν φύγει τρέχοντας μάλλον δεν είναι για σας.